Βρισκόμαστε στο 2ο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 2006. Η αδημονία μας να αρχίσουν οι διακοπές και να ταξιδέψουμε για την Ελλάδα έχει φτάσει στο αποκορύφωμα. Δεν περνάμε βέβαια άσχημα και στη Στουτγάρδη...Στο σχολείο τόσο εμείς, όσο και τα παιδιά έχουμε χαλαρώσει και απολαμβάνουμε τις πισίνες της περιοχής, τις βόλτες στο πάρκο ή στο δάσος και τις εκδηλώσεις που προσφέρονται αυτή την εποχή στην πόλη, όπως το πολυπολιτισμικό φεστιβάλ στην πλατεία του δημαρχείου (θα αναφερθούμε μιαν άλλη φορά σ' αυτό). Τότε ακριβώς είναι που φτάνει ένας παραφουσκωμένος φάκελος στο σπίτι με αποστολέα το Jacobschule...Είναι το σχολείο στο οποίο φοιτά εδώ και τρία χρόνια η Άντα και στο οποίο από το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει να φοιτά και η Άννα. Πρόκειται για το σχολείο στο κέντρο της πόλης που διαθέτει ενταγμένες ελληνικές τάξεις, δηλαδή τάξεις στις οποίες οι μαθητές είναι ελληνικής καταγωγής, διδάσκονται κάποια μαθήματα στην ελληνική και κάποια άλλα στη γερμανική γλώσσα και έχουν αντίστοιχα Έλληνα και Γερμανό δάσκαλο ως υπεύθυνο.
Ανοίγοντας το φάκελο διαπιστώνουμε πως εμπεριέχει δύο υποφακέλους, ο ένας απευθύνεται σε μας, τους γονείς, και ο δεύτερος στην Άννα!!! ΄Στον πρώτο διαβάζουμε (...έχουμε κάνει φοβερή πρόοδο στα Γερμανικά) με κάθε λεπτομέρεια το πρόγραμμα του...Σεπτεμβρίου!!! Έτσι μαθαίνουμε ποια θα είναι η τάξη της Άννας, ποιοι θα είναι οι δάσκαλοι της, το πρόγραμμα των μαθημάτων καθώς και το τελετουργικό των πρώτων ημερών, στο οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω. Ο δεύτερος, αυτός δηλαδή που απευθύνεται στην Άννα περιέχει ένα χειροτέχνημα, σε σχήμα ενός ζώου (δε το θυμάμαι ακριβώς ποιο) και ένα χειρόγραφο καλωσόρισμα της Άννας από μαθητή που την επόμενη χρονιά θα ήταν κάτι σαν ο προστάτης της Άννας στο σχολείο. Και κάνω εδώ μια παρένθεση...Στο γερμανικό σχολείο τα πρωτάκια που είναι λογικό να μη γνωρίζουν το χώρο και να αντιμετωπίζουν πολλά άλλα προβλήματα, ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες, λειτουργεί ο άτυπος θεσμός της "υιοθεσίας" των μικρών μαθητών από μεγαλύτερους, οι οποίοι τα καθοδηγούν, τα βοηθούν και τα προστατεύουν στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς!!! Περιττό να αναφέρω την έκπληξη μας από τη συγκεκριμένη κίνηση και τα ευχάριστα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν τόσο σε μας όσο και στο παιδί...
Σεπτέμβριος 2006...κάπου στο 1ο δεκαπενθήμερο...Έχουμε γυρίσει πια από τις διακοπές στην Ελλάδα με ανάμεικτα συναισθήματα και είμαστε πανέτοιμοι για τη νέα χρονιά! Η Άννα μας ξεκινά το σχολείο και πλησιάζει η πρώτη μέρα! αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε πιστά το πρόγραμμα, όπως μας στάλθηκε από το σχολείο από τον Ιούλιο...Είναι ημέρα Πέμπτη και ξεκινάμε για το σχολείο και η Άννα κρατά ένα μεγάλο πολύχρωμο χωνί παραγεμισμένο από γλυκά, καραμέλες και σχολικά είδη που θα τα μοιράσει στους συμμαθητές της στο νέο σχολείο. Στην αρχή επισκεπτόμαστε τη γειτονική στο σχολείο εκκλησία, όπου μας υποδέχονται δύο ιερωμένοι. Τα παιδιά συνοδεύονται από τους γονείς τους, αλλά και από τους παππούδες τους!!! Ακολουθεί μια λιτή τελετή σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, κατά την οποία, αφού αρχικά διαβάζονται μερικές ευχές από το σύνολο του εκκλησιάσματος, στη συνέχεια τα παιδιά συγκεντρώνονται σ' έναν μεγάλο κύκλο γύρω από την Αγία Τράπεζα και "παίζουν" με τους ιερωμένους!!! Λίγο αργότερα οι ίδιοι μοιράζουν εναλλάξ ευχές κρατώντας συμβολικά αντικείμενα. Η τελετή ολοκληρώνεται λίγο αργότερα με τους ιερωμένους να στέκονται δεξιά και αριστερά στην έξοδο του ναού και διά χειραψίας να μοιράζουν ευχές σε ππαππούδες, γονείς και παιδιά!!! Καμία σχέση δηλαδή με την τελετή του αγιασμού που λαμβάνει χώρα στην αρχή της σχολικής χρονιάς στα σχολεία μας, όπου ελάχιστοι αντιλαμβάνονται τι ακριβώς γίνεται, λιγότεροι την παρακολουθούν και όλοι σχεδόν τη βιώνουν ως μία αναγκαστική βαρετή διαδικασία.
Ακολουθεί η γιορτή στο σχολείο την οποία ετοιμάζει κάθε χρόνο η Τρίτη τάξη, τα παιδιά δηλαδή που θα "υιοθετήσουν" τα πρωτάκια. Η γιορτή περιλαμβάνει δρώμενα χιουμοριστικού χαρακτήρα που σχετίζονται με πτυχές της καθημερινής σχολικής ζωής. Το χαμόγελο αρχικά και το αυθόρμητο γέλιο στη συνέχεια φωτίζει το πρόσωπο των μικρών μαθητών...Τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα στη συνέχεια. Παιδιά και γονείς, ακολουθώντας τις υποδείξεις της διευθύντριας, η οποία μας καλωσορίζει μ' έναν σύντομο λόγο της, ανεβαίνουμε τη σκάλα που οδηγεί στην τάξη που θα φιλοξενήσει στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς την ενταγμένη ελληνική πρώτη τάξη. Στην είσοδο της τάξης δεσπόζει μια τεράστια καρδιά που περιέχει τα μικρά ονόματα των παιδιών και η Άννα ανακαλύπτει με ενθουσιασμό και το δικό της...Οι δύο δασκάλες, η ελληνίδα και η γερμανίδα, στέκονται παραδίπλα και οδηγούν τα παιδιά στα θρανία τους, ανάλογα με το μέγεθος των μικρών μαθητών, που είναι τοποθετημένα σε σχήμα Π. Κι εμείς οι γονείς, καθησυχασμένοι πια πως τα παιδιά μας βρίσκονται σε καλά χέρια, κατεβαίνουμε την ίδια σκάλα για να οδηγηθούμε σε χώρο όπου μας προσφέρεται καφές και άλλα εδέσματα, όπου βέβαια έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε μεταξύ μας, αλλά και με το προσωπικό του σχολείου... Αναχωρούμε από το σχολείο με τα παιδιά έχοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι κανένα από τα παιδιά δε διαμαρτυρήθηκε καθόλου, ούτε και όταν τα αφήσαμε μόνα τους στην τάξη με τις δασκάλες τους...
Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη μέρα της Άννας στο γερμανικό σχολείο, μια μέρα που τη θυμόμαστε με νοσταλγία και ευχάριστα συναισθήματα...Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς η δεύτερη και οι επόμενες μέρες ήταν εξίσου ευχάριστες και ενδιαφέρουσες...
