Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Πάμε σαν άλλοτε...

Είναι αλήθεια ότι περνάμε πολύ δύσκολες μέρες...Τις δυσκολότερες στην μεταπολιτευτική περίοδο. Η οικονομική κρίση έχει πλήξει και ίσως πλήξει ακόμη περισσότερο όλους μας. Μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουμε χάσει μεγάλο μέρος από τα εισοδήματα τους. Πολλοί έχουν μείνει άνεργοι ή απειλούνται από την εφεδρεία και την  ανεργία. Οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται, για άλλη μια φορά, κατώτεροι των περιστάσεων. Ενδιαφέρονται κυρίως για τα δικά τους μικροπολιτικά συμφέροντα ή για την υστεροφημία τους, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα γίνεται βορά στις ορέξεις της τρόικας και των περίφημων αγορών.
 Καταλαβαίνουμε ότι η πολιτική που ασκείται πια στην Ελλάδα είναι ξενόφερτη και οι αποφάσεις λαμβάνονται "για εμάς χωρίς εμάς". Γινόμαστε κοινωνοί της αποδοκιμασίας των "εταίρων" μας στην Ευρώπη και έχουμε αναπτύξει "ενοχικά συμπλέγματα". Μας έχουν κάνει να πιστέψουμε πως όλα αυτά τα χρόνια, από τη δεκαετία του 1980 και μετά ζούμε μόνο με δανεικά, πως ήμαστε κάτι σαν κηφήνες της Ευρώπης που το μόνο που κάναμε είναι να "καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε τίποτα", πώς ήμαστε και παραμένουμε  "τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες"
Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Οι στατιστικές αποδεικνύουν πως στην πραγματικότητα εργαζόμαστε κατά μέσο όρο πολύ παραπάνω από τους άλλους Ευρωπαίους. Ότι επίσης αμειβόμαστε πολύ λιγότερο για τη δουλειά μας...Ότι η αγοραστική μας δύναμη είναι πολύ μικρή...και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να αγοράζουμε ακριβά από τους πλούσιους "εταίρους μας" τα βιομηχανικά τους προϊόντα, ενώ την ίδια στιγμή τα δικά μας προϊόντα, όπως τα γεωργικά, ή μένουν απούλητα ή πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές και οι "καλοί μας εταίροι" τα επιδοτούν, για να μη λιμοκτονήσουν οι αγρότες μας, αυτοί οι "προβληματικοί" του Νότου της Ευρώπης. Για τις τουριστικές μας δε παροχές μας έχουν πείσει πως είναι "πανάκριβες" και συντονισμένα στρέφουν τους υποψήφιους επισκέπτες μας σε άλλους προορισμούς με την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να απολαύσουν την ίδια φιλοξενία, τις ίδιες παραλίες, τον ίδιο ήλιο...
Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει τη χώρα κι εμάς τους πολίτες της στο "χείλος της καταστροφής" και το σύνολο της κοινωνίας μας σε μια πεσιμιστική, θα έλεγα, διάθεση...Στα ΜΜΕ, στις συζητήσεις μας στις παρέες και στη δουλειά μας, άναδύεται μια απαισιοδοξία και όλα θεωρούνται μάταια...
Είναι δυνατόν να επιτρέψουμε ο καθένας στον εαυτό του και όλοι μαζί στην κοινωνία μας να περιέλθει σ' αυτή την κατάσταση; Θα επιτρέψουμε στον κλοιό που μας περισφίγγει να μας πνίξει; Θα παραιτηθούμε και θα αφήσουμε την τύχη μας στα χέρια άλλων;...Όχι βέβαια...δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό...Αντίθετα πρέπει να αντιδράσουμε, να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, να διαδηλώσουμε και να σταματήσουμε τα σκοτεινά σχέδια που θέλουν την Ελλάδα υποτελή σε μεγάλα "συμφέροντα" και δυνάμεις. Το χρωστάμε αυτό στις νέες γενιές που έρχονται και που μοιάζουν σοκαρισμένες καθώς το σκηνικό της ευμάρειας έχει αντικατασταθεί απ' αυτό της ανασφάλειας, της απόγνωσης, της ανεργίας...
Κυρίως όμως πρέπει να απαντήσουμε με το να δραστηριοποιηθούμε με όλες μας τις δυνάμεις ο καθένας στον τομέα της εργασίας του. Να δώσουμε κι εκεί τον καλύτερο μας εαυτό κι όχι να παραιτηθούμε διεκπεραιώνοντας απλά κάποια πράγματα. Πρέπει να αποδείξουμε  στους άλλους και κυρίως στον εαυτό μας πως αξίζουμε, πως αξίζουμε πραγματικά...
Κι εμείς οι δάσκαλοι χρειάζεται να επιδείξουμε το περίσευμα της ψυχής που διαθέτουμε. Σήμερα, κι όχι αύριο,  να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας στην εκπαίδευση και να πούμε: ΟΧΙ στο σχολείο της παπαγαλίας...ΟΧΙ στο σχολείο-εξεταστικό κέντρο...ΟΧΙ στο απρόσωπο και αποκρουστικό σχολείο...  ΝΑΙ στο σχολείο που προωθεί την έρευνα και την αληθινή γνώση... ΝΑΙ στο σχολείο που θέτει προβληματισμούς και παροτρύνει σε κοινωνικές δράσεις... ΝΑΙ στο σχολείο του πολιτισμού... Εσύ, δάσκαλε, θα πάρεις την πρωτοβουλία και όχι οι "σοφοί" των ινστιτούτων και οι μεγαλόσχημοι σύμβουλοι των εκάστοτε υπουργών. Τώρα θα αγκαλιάσεις τη νέα γενιά... θα της δείξεις το δρόμο και θυσιάζοντας χρόνο και κόπο θα εμπνεύσεις τους μαθητές σου... Πώς; Μα με  προγράμματα, δραστηριότητες, βοηθώντας αφιλοκερδώς με ενισχυτική διδασκαλία...Με επισκέψεις σε τόπους της Ιστορίας και του πολιτισμού μας, με περιβαλλοντικά προγράμματα, με το θέατρο και το τραγούδι, τις Τέχνες εν γένει, αλλά και με μια διαφορετική προσέγγιση των Επιστημών...
Πάμε λοιπόν...πάμε σαν άλλοτε με τα όνειρα μας,...με τα ιδανικά και τις αξίες που, τους περισσότερους από εμάς μας οδήγησαν στις σχολικές αίθουσες ...