Η ζωή μας κύκλους κάνει

Γραφείο καθηγητών 2ου Λυκείου Γέρακα...
Ώρα 09.30 και είμαστε όλοι εδώ...ή σχεδόν όλοι...κάποιοι απεργούν...Η Βάσω και η Βαγιούλα με προβλήματα υγείας...Ελπίζουμε γρήγορη ανάρρωση και λυπούμαστε που δε θα έχουμε την ευκαιρία να τις χαιρετήσουμε για το Καλοκαίρι εκ του σύνεγγυς...Ευτυχώς όμως υπάρχουν και τα τηλέφωνα.
Κλίμα...περίεργο...Τα χαμόγελα σήμερα περισσεύουν και ο λόγος είναι προφανής...Λείπει...Λείπει η ειρωνεία, λείπουν τα προσβλητικά λόγια, το υπεροπτικό βλέμμα, η αίσθηση της απειλής και η παγωμάρα. Πάνω απ' όλα λείπει η απαράμιλλη και αδικαιολόγητη γκρίνια...Η μικροψυχία κι εκείνη η αίσθηση ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπάσει η μπόρα...θα τεντωθούν και πάλι τα νεύρα, θα ακουστούν λόγια βαριά...
Ευχή: μακάρι να λείψει für immer....
Την ίδια στιγμή κάτι μας κρατά...Μέρες αποχαιρετισμού για τις εκλεκτές συναδέλφισσες που εγκατέλειψαν σήμερα το σχολείο. Θα τις θυμόμαστε με αγάπη...
Δύσκολος ο αποχωρισμός...Πιο δύσκολος όταν εγκαταλείπεις έναν μοναδικό συνάδερφο, τον Αντώνη το Μιχαηλίδη, τον Αντώνη μας, που στο σύντομο χρονικό διάστημα που έμεινε μαζί μας κατάφερε να μας κερδίσει με την επιστημονική του επάρκεια, το ήθος και το χαρακτήρα του...Ένας πραγματικός δάσκαλος για όλους μας...για συναδέρφους και μαθητές...Αντώνη μου είμαστε σίγουροι: απ' όποιο μετερίζι και να βρίσκεσαι  θα υπηρετήσεις την εκπαίδευση με τον καλύτερο τρόπο.
Αλλά η ζωή μας κύκλους κάνει...θα τα ξαναπούμε και θα τα λέμε συνεχώς...με τα γνωστά μέσα...